Προσοχή στον σοσιαλίζοντα εθνικισμό

«Η πιο μεγάλη αντιεθνικίστρια σ’ ολόκληρη την ιστορία του αντιεθνικισμού είναι αναμφισβήτητα η πολιτογραφημενη Γερμανίδα, Πολωνοεβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αλλά η θρυλική Ρόζα είναι νεκρή από το 1919. Από τη χρονιά αυτή και μετά στη Γερμανία δεν υπάρχει κανένα σοβαρό εμπόδιο για να ανακόψει την ορμή του γερμανικού εθνικισμού. Πρώτα ο ολίγον εθνικιστής Έμπερτ, μετά ο πολύ εθνικιστής Χίντεμπουργκ, μετά ο υπερεθνικιστής Χίτλερ και η Γερμανία θα καταποντιστεί στον εθνικισμό της, που μάταια προσπαθεί να τον ανακόψει ο Τόμας Μαν. Στο  Μαγικό βουνό μάταια ο μεγάλος πεζογράφος κρούει απεγνωσμένα τον κώδωνα του κινδύνου. Η φυματίωση του εθνικισμού θα προσβάλει και θα καταστρέψει έναν ολόκληρο λαό, ένα μεγάλο λαό. Προσοχή, λοιπόν, ακόμα και στον ολίγο, το σοσιαλίζοντα εθνικισμό. Ο ολίγος εθνικισμός κατά κανόνα ενεργεί όπως ο αρχικός πυρήνας της χιονοστιβάδας μέσα σε μια ελλειμματική συνείδηση, η οποία χρειάζεται προγονικά υποστυλώματα προκειμένου να νιώθει καλά ο χάλιας φορέας ενός ετοιμόρροπου ψυχισμού. Ο εθνικισμός, πέρα και πάνω από τις ποικίλες πολιτικές εφαρμογές του είναι ύπουλη ψυχική νόσος, θα πει ο Βίλχελμ Ράιχ.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού», 1999.