Φύση και πολιτισμός

«Ο φασισμός είναι το όργανο του Κεφαλαίου σκέτα. Μεγάλου, μεσαίου, μικρού, πολύ μικρού. Καπιταλισμός δεν είναι μόνο το μεγάλο Κεφάλαιο. Ο καπιταλισμός είναι κοινωνικό σύστημα βασισμένο σε ολόκληρο το Κεφάλαιο, μεγάλο, μεσαίο και μικρό.

Ο Μουσολίνι μιλάει συνέχεια για την «αμείλικτη λογική της πραγματικότητας» και ποτέ για τη λογική των ιδεών και των πολιτικών προγραμμάτων. Πιστεύει στη «σιδηρά λογική της φύσης», στην «επικράτηση των ισχυρών πάνω στους ανίσχυρους», στο ρόλο του ηγέτη που «δεν επιβάλλει αυθαίρετα την άποψή του αλλά επιβλέπει την εξέλιξη της δυναμικής των πραγμάτων και φροντίζει να μην εκπέσει αυτή η δυναμική». Λόγια πάρα πολύ σοβαρά και κυρίως πάρα πολύ φυσικά.

Κι εδώ ακριβώς παρεμβαίνει ο μαρξισμός. Ο Ένγκελς θα πει πως ο πολιτισμός, συνεπώς και η πολιτική που στοχεύει στη δημιουργία πολιτισμού, είναι ένας διαρκής αγώνας για την καθυπόταξη της φύσης. Η κοινωνία είναι το αντίθετο της φύσης και ο πολιτισμένος άνθρωπος είναι το αντίθετο του φυσικού ανθρώπου. Ο κατ’ εξοχήν φυσικός άνθρωπος είναι ο ανθρωποφάγος. Που ξέρει καλά αυτό που γνωρίζουν όλοι οι βιοχημικοί. Πως το πιο υγιεινό κρέας είναι το ανθρώπινο, που μεταβολίζεται εύκολα και δεν επιβαρύνει τη λειτουργία της πέψης. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία πως η ανθρωποφαγία είναι η πιο φυσικά υγιεινή διατροφή που θα μπορούσε να υπάρξει Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία πως, καθώς ο πληθυσμός της γης αυξάνεται και η αναλογούσα κατά κεφαλή ποσότητα τροφής μειώνεται, η ανθρωποφαγία θα γίνει κάποτε της μόδας και στους πολιτισμένους. Γκαρσόν, ένα νεγράκι σούβλας, παρακαλώ! Αν αφήσουμε τη φύση να κυριαρχήσει πάνω στην κοινωνία, ο φασισμός γίνεται αναπόφευκτος. Το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του Καστοριάδη δεν είναι σύνθημα, είναι δίλημμα Ο φασισμός είναι η μοντέρνα εκδοχή της πολύ φυσικής ανθρωποφαγίας. Δηλαδή, ένας καπιταλισμός σπαραχτικά ειλικρινής.

Σοσιαλισμός σημαίνει «κοινωνισμός». Και η κοινωνία υπάρχει για να προστατεύονται οι αδύνατοι και όχι για να κυριαρχούν οι δυνατοί. Οι δυνατοί μπορούν να παν στη ζούγκλα με τον Ταρζάν και να ζήσουν εκεί παρέα με τα δυνατά λιοντάρια Αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως τα δυνατά λιοντάρια θα αναγνωρίσουν σαν εξίσου δυνατά ζώα τους δυνατούς φασίστες και θα τους εξαιρέσουν από το μενού. Οπότε οι δυνατοί φασίστες θα επιστρέψουν στην κοινωνία των ανθρώπων φέρνοντας και μια λεοντή για να θυμούνται τη μάταιη απόπειρα να γίνουν λιοντάρια Οι φασίστες είναι κοριοί που, ωστόσο, μπορούν να σε φαν ζωντανό αν πέσουν πάνω σου μιλιούνια Γλίτωσα από τα λιοντάρια

και με φάγαν οι κοριοί, λέει ο μέγας είρων Μπέρτολντ Μπρεχτ. Είναι ένας θάνατος εντελώς γελοίος.

Βέβαια, υπάρχει βαρβαρότητα και στο σταλινισμό αλλά αυτή προέκυψε εκ των υστέρων δεν ήταν εκ των προτέρων γραμμένη στο πρόγραμμά του, όπως στο φασισμό.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού», 1999.