Ο φασισμός ως νοοτροπία

«Σήμερα, με τη διεθνοποίηση και την οικουμενοποίηση ο εκσυγχρονισμός γίνεται συντονισμένα και μεθοδικά από διεθνή κέντρα, που ξέρουν καλύτερα τα φασιστικά κόλπα και μπορούν να τα κάνουν να φαίνονται δημοκρατικά. Επί του παρόντος ο φασισμός φαίνεται μάλλον ηττημένος επί πολιτικού επιπέδου. Οχι όμως και επί κοινωνικού. Τα πράγματα μπορεί να τα ελέγχουν στο διεθνές επίπεδο οι αστοί, στο εθνικό επίπεδο όμως συνεχίζουν να κυριαρχούν οι μικροαστοί.

Και οι κομουνιστές; Αχ, οι κομουνιστές! Αυτοί έγιναν είδος πολυτελείας εν πλήρει ανεπαρκεία. 'Οσοι επέζησαν του Μεγάλου Σεισμού μπήκαν σε κατάσταση βαθιάς ψύξης για να αποψυχθούν εν καιρώ. θυμάστε το περίφημο κομουνιστικό μικρόβιο; Πρόκειται για πάρα πολύ ευαίσθητο μικρόβιο. Εμείς οι κομουνιστές για να μην το αφήσουμε αδέσποτο στη φθοροποιό δράση των αντιβιοτικών του καπιταλισμού το πήραμε μαζί μας στην κατάσταση της βαθιάς ψύξης όπου μπήκαμε κατ’  ανάγκην. Δεν το φοβόμαστε αυτό το μολυσματικό μικρόβιο διότι ο μολυσμένος δεν φοβάται τη μόλυνση.

Το καταψυγμένο σήμερα κομουνιστικό μικρόβιο θα αποψυχθεί αυτομάτως όταν ο αστισμός υποχρεωθεί να καταφύγει και πάλι στο φασισμό για να τον σώσει όταν σωθούν οι διεθνείς δημοκρατικοί τρόποι σωτηρίας του διεθνούς Κεφαλαίου, που αντικατέστησαν τους παραδοσιακούς σωτήρες του εθνικού κεφαλαίου. Βέβαια, όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια, αλλά ο φασισμός δεν πεθαίνει μαζί με τους ισοβίτες. Η αποσταλινοποίηση είναι δυνατή, η αποφασιστοποίηση είναι αδύνατη. Διότι ο φασισμός είναι νοοτροπία, δεν είναι κοινωνικό σύστημα Το κοινωνικό σύστημα στο οποίο ανήκει ο φασισμός λέγεται καπιταλισμός.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού», 1999.